W styczniu powstały luźne ilustracje jak się okazało - karty naszej nowej książki .
Teraz, w lutym, gdy "Dzika Jabłoń" znowu nas zanęciła swoim projektem [ po raz czwarty ], postanowiłam uczynić z nich książkę.
Sprawa poszła gładko. Pojedyncze ilustracje spięłam w jedną całość za pomocą wieszaka na ubrania, na początku pojawiła się okładka i gotowe.
A o co chodzi w tej książce:

Zaraz po Świętach Bożego Narodzenia, Emil mając w pamięci i sercu przeżyte chwile, zaczął rysować ciepłe wspomnienia na papierowych kartkach.
Zaproponowałam, aby zamiast kartek użył płóciennych serwetek, kojarzących się z nakryciem odświętnego stołu - głównego punktu świątecznego spotkania.
Specjalne podłoże na specjalne wspomnienia, które warto zachować na dłużej.
Ilustracje - wspomnienia powstawały chronologicznie, tak jak to odbywało się w czasie grudniowych przygotowań i świętowania.
Po kolei, pojawiały się najważniejsze dla Emila wydarzenia z okresu świątecznego.
Całość ułożona chronologicznie, spięta w jedną całość zawisła na ścianie i czeka na kolejny grudzień w naszym życiu.


Po kolei, będziemy odsłaniać poszczególne ilustracje [ przekładając je na początek ], wspominać poprzednie i nastrajać się na przyszłe, piękne chwile związane z przygotowaniami i świętowaniem.

Zaczynamy od przywiezienia choinki.

A oto poszczególne karty:

Jedziemy po choinkę.

Bubuś [ brat ] sięga po bombkę.

Wigilijny stół z barszczem i uszkami.

Oczywiście góra prezentów od Mikołaja.

Szopka przy kościele.

Podczas porządków w pokoju Emila, zwróciliśmy uwagę na klocki, stworzone ze starych głośników [ wcześniej rozkręconych przez małego E. ]. Emil nie bawi się już nimi, więc postanowiliśmy się ich pozbyć. No, ale u nas coś wyrzucić to grzech ;)
Postanowiliśmy więc przerobić te, już przerobione głośniki na coś innego.
W zimnym garażu, zrywaliśmy stare taśmy, Emil rozmontowywał metalowe elementy, pozostawiając tylko obudowy, ja malowałam te obudowy na biało, stwarzając małe, zgrabne półeczki - pojemniczki. Była praca i zabawa jak za starych, dobrych lat, gdy mieliśmy więcej czasu dla siebie.
Po kilkakrotnym pomalowaniu starych skrzynek po głośnikach a także po owocach i starej szuflady mieliśmy gotowe pojemniki "na".


W tym czasie, Emil wypatrywał niecierpliwie, zapowiadanego śniegu .
Śnieg spadł, ale tylko na kilka godzin, udało się ulepić bałwana i poczuć radość z zimy, tak wyczekiwanej przez E.
Niedosyt śnieżnych zabaw, postanowiliśmy przenieść ze świata wyobraźni do świata realnego.
Białe, puste skrzyneczki idealnie nadawały się do zorganizowania małych przedstawień ZIMOWYCH OPOWIEŚCI.
Emil zaczął od wykonania tła dla każdej opowieści.

Widok na ogród sąsiada za płotem :)

Niektóre tła to wierne odwzorowanie widoku z okna [ rysowanego z pamięci wieczorem ], inne, to czysta fantazja zimowa z emilowej głowy.

Śnieżne drzewa.

Gdy tła były gotowe, wmontowałam je w skrzyneczki.

W starej szufladzie.

Pierwsza gwiazdka w okienku po uchwycie głośnika.

Emil zaczął wymyślać historie .


Ważnym elementem stały się lampki. Lampki w kształcie bałwanka, śnieżynek, choinek.
Światełka rozjaśniały wieczorem kompozycje [ jak w teatrze ] a jednocześnie były częścią scenografii .

Scenografia powstała z narysowanych i wyciętych z kartonu elementów, przyczepionych wielowarstwowo do drewnianych skrzynek.
Dodatkowo, wykonałam wydruki postaci Emila i Marcela - pierwszoplanowych bohaterów opowieści.
Jeszcze tylko zaczepy i poszczególne okienka zawisły na ścianie pokoju E.


Za oknem wciąż nie ma śniegu, a w pokoju Emila tyle ZIMOWYCH OPOWIEŚCI, wieczorem tak miło wpatrywać się w kolorowe okienka.

A to pierwsza opowieść:

Druga:

Trzecia:

Czwarta:



To kolejna książka artystyczna do naszej kolekcji, a i plan, w projekcie książkowym wykonany ;)



Dokładny opis w formie filmu montuje Emil. Niedługo prezentacja:)

Choć bierzemy udział w projekcie książkowym, pomysł do stworzenia kolejnej książki artystycznej narodził się po obejrzeniu filmu: "W głowie się nie mieści".
Szybko, bo zaraz po obejrzeniu, film zainspirował Emila do zabawy.
Zabawa polegała na zapisywaniu, rysowaniu na karteczkach najmilszych, najprzyjemniejszych wspomnień, jakie tylko mógł sobie przypomnieć.
Początkowo pamięcią sięgnął w niedaleką przeszłość lecz po chwili, stopniowo, zagłębiał się w coraz dalsze rejony pamięci, wyciągając z szufladek pamięci "złote kulki" [ jak w filmie ].
Rósł stos karteczek, na których materializowały się uczucia, które tak miło sobie przypomnieć, i które dają tyle radości i mocy. Mocy i siły na przyszłość, szczególnie na "słabsze" dni.

Wspomnienie z wąwozu zwiedzanego podczas wakacji.

Tak bezcenny skarb musiał znaleźć odpowiednie miejsce do przechowywania.
Idealnym schronieniem okazał się lampion, podarowany przeze mnie Emilowi.


Wszystkie karteczki Emil umieścił w dużym słoiku [ tak, to nasz ulubiony rekwizyt ;) ], na którym narysował tajemnicze oznaczenia a słoik stanął w środku latarni z zamykanymi drzwiczkami.


Wieczorem oświetliliśmy lampion sznurem żaróweczek na baterie.


Magiczne światło przyciągnęło nas do lampionu. Wpatrywaliśmy się w grę świateł i wspominaliśmy najpiękniejsze momenty w życiu Emila. Byliśmy szczęśliwi.


Myślę, że powinnam też zrobić sobie taki lampion, szczególnie teraz - w "dołującym" listopadzie :)


 A to kilka skarbów myślowych z DOMKU DOBRYCH WSPOMNIEŃ:

I kolejny raz, lecimy z projektem Dzikiej Jabłoni. Lecimy samolotem bo: "Marcel lubi samoloty a ja lubię z nim odloty".


Emil kocha brata więc jak "Pomocna ręka to dla Marcelka".


A co z mamą?
"Mama lubi czas poza domem spędzić, a ja lubię w domu bębnić".


Ogólnie: Rodzinne rozmówki, ręką Emila, na koszulkach utrwalone: TEKSTYLNE RYMÓWKI ;)

Spontaniczna akcja Emila "przypadkiem" pasująca do projektu, w którym bierzemy udział ;)


Klimat literatury "kuchennej", przetworzonej do osobistego DATOWNIKA.
Książka artystyczna, stworzona na bazie gotowca - kalendarza z wyrywanymi kartkami.
Ten ponadczasowy gadżet, podarowałam Emilowi na początku roku. Emil wyrywał kartki kolejnych, mijających dni, powtarzał nazwy miesięcy, dni tygodnia a wyrwane kartki lądowały w kominku.
Niedawno jednak nastąpił przełom ;)

Na początku pojawiły się tajemnicze liczby i rysunki.



Jak się okazało, to liczba dni i ilustracje pewnej wymarzonej akcji [ zamawiania za granicą sprzętu muzycznego za zaoszczędzone kieszonkowe ]. Zaznaczony jest moment zamawiania, transportu, przekraczania granicy i dowozu do domu zamówionego sprzętu.




Akcja zaplanowana jest co do dnia a finał ma się odbyć w "Mikołajki".



 Po tym naznaczeniu, zaczęły pojawiać się kolejne ważne daty:

Urodziny koleżanek, dziadka, mamy.




Świąteczny wyjazd.



Pierwszy [ tak wyczekany ] dzień zimy a jednocześnie pierwsze urodziny brata [ bez imprezy zorganizowanej przez Emila się nie obędzie ].



Wigilia - kolejny wyczekiwany już latem dzień w życiu E.



Sylwester - znowu okazja do organizacji imprezy ;)



I inne.

Czasami jesteśmy zaskoczeni, poznając imieninowe imiona.
Czasami czytamy opisy z drugiej strony kartki;  Przepisy, Ciekawostki i Złote Myśli nijak mają się do zaznaczonych dat i to jest bardzo zabawne :)

Kolejne wyjątkowe dni przed nami.

A tu inna nasza książka z wykorzystaniem kalendarza :LINK.